Grote kerk of St-Martinuskerk Dokkum
Dokkum
De Grote kerk, ook wel de St-Martinuskerk gevestigd op de terp van Dokkum, aan de zuidzijde van de Markt. De bedevaartsplek voor Bonifatius, die in 754 bij Dokkum werd vermoord.
Hier schon mal ein Vorgeschmack
Das könnte dich auch interessieren
De Grote kerk, ook wel de St-Martinuskerk werd vroeger de 'cleyne kerk' genoemd. Er stond namelijk nog een grote abdijkerk op de Markt, behorende bij het klooster dat ook op deze plek stond: de terp van Dokkum.
Dat stadsklooster was jarenlang een bedevaartsplek voor Bonifatius: de heiligverklaarde die de Friezen wilde bekeren maar dit moest bekopen met de dood toen hij in 754 naar een doopfeest in Dokkum reisde.
Toen een aantal eeuwen later zowel de abdijkerk als de kleinere kerk in slechte staat waren, vroeg Dokkum de provincie om een bijdrage in de kosten voor restauratie. Na veel onderhandelingen werd de abdijkerk gesloopt en de oude stenen die hierbij vrijkwamen, werden gebruikt om de kleine kerk aan de zuidkant van de Markt te vergroten. Je kunt nog steeds aan de kerk zien waar een beuk is aangebouwd. En de contouren van de oude abdijkerk kun je nog ontwaren aan de bestrating op het plein.
In 1591 was de inmiddels Grote kerk gereed en kond de Hervormde Eredienst worden ingevoerd want de bezetting van de Spanjaarden was voorbij. Inmiddels worden er nog steeds iedere week kerkdiensten gehouden. Bovendien vinden er regelmatig concerten plaats vanwege de goede akoestiek in deze kerk.
Deze kerk ligt aan het begin van de eerste etappe van pelgrimsroute 'Bonifatius Kloosterpad'.
Hier finden Sie Grote kerk of St-Martinuskerk Dokkum
De Markt 29101 LS Dokkum Route planen
vanaf jouw locatie
-
Lemster Polders - Grutte Bekken - Uitkijktoren
Lemster Polders - Grutte Bekken - Uitkijktoren
-
Ameland - Hollum - Dijk bij de Reeweg - Vogelkijkpunt
Ameland - Hollum - Dijk bij de Reeweg - Vogelkijkpunt
-
'Moordhol' Crackstate, het einde van de terreur
'Moordhol' Crackstate, het einde van de terreur
"Die morgen duurde langer dan ooit. Ik deed niets anders dan voor het raam staan te praten. Beneden in het park zei een man tegen mij dat de Canadezen in Bontebok waren." Verzetsman Jan Tuut zit op de ochtend van de bevrijding van Heerenveen nog gevangen in Crackstate.
De gevangenis Crackstate is vanaf oktober 1944 het beruchte hoofdkwartier van mannen van de Sicherheits Dienst (SD), die opgejaagd door de geallieerden vanuit België naar het noorden trekken. Er worden talloze gevangenen vreselijk mishandeld, gemarteld en zelfs doodgeschoten. Op het hoogtepunt zitten er 200 tot 300 mannen en vrouwen gevangen. In een vijfpersoons-cel worden soms tientallen mensen opgesloten. Een dag voor de bevrijding dreigen de Duitsers nog de boel op te blazen.
De Canadese bevrijders naderen Heerenveen op 14 april via Mildam. Duitse troepen leveren hardnekkig strijd in dit gebied en er wordt flink met tanks geschoten. De vijftig à zestig gevangenen zitten in doodsangst in Crackstate vast en horen het lawaai in de verte. Totdat bakker Gerlof de Wolf en zijn knecht Hendrik rond half drie vermoeden dat de vijand uit de stad vertrokken is.
De Wolf woont schuin tegenover Crackstate en kent de situatie goed en hij hoort waar de sleutels liggen. Bedacht op bommen en boobytraps sluipen ze voorzichtig door de open voordeur naar binnen. Ze weten de gevangenen uit de cellen te krijgen. In stilte verlaat iedereen de gevangenis met de opdracht om zo snel mogelijk onder te duiken. Er verschijnen zo nu en dan nog Duitsers in de stad. Het blijft levensgevaarlijk.
Schrikbewind
Voordat de SD onder leiding van SS-Hauptsturmführer Kronberger het schrikbewind begint, pleegt het verzet in september 1944 zes man sterk een overval. Ze weten twee gevangen 'illegalen' te bevrijden. Er wordt in maart 1945 overwogen nog een keer een overval te plegen, maar het risico is te groot.
Een paar dagen voor de bevrijding ontvangt Kronberger een dreigbrief van de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten (NBS). Het is de communistische Districts Operatie Leider (DOL) die hem waarschuwt geen gevangen meer te doden. Een merkwaardig kat-en-muis-spel gaat hieraan vooraf tussen Kronberger en de Districts Operatieleider (DIC) die in Crackstate gevangen zit.
Kronberger sluit een deal in ruil voor vrijlating en de belofte dat de DIC en zijn plaatsvervanger, de 'communistische' DOL terugkeren. De angst voor de 'communistische wraak' van de DOL is blijkbaar groot. Als de DIC en DOL uiteraard niet terugkeren, worden twee gevangenen bij Luinjeberd door de SD vermoord. Meer dan zestig gevangenen overleven hun verblijf in Crackstate niet door marteling, executie of transport naar kampen. Kronberger wordt na de oorlog tot veertien jaar veroordeeld.
Aan het begin van de avond van de 14e april, bereiken de Canadezen eindelijk Heerenveen-Zuid. Rond 19.00 uur halen de bewoners de bevrijders met veel gejuich binnen. Achtergebleven Duitsers schieten dan plotseling toch nog op de feestvierende menigte. Er vallen geen slachtoffers. De volgende dag is heel Heerenveen bevrijd en worden 'landverraders' en gevangengenomen Duitsers opgesloten in Crackstate. Het Huis van Bewaring dient nog enige tijd voor de internering van NSB-ers. In 1973 wordt het afgebroken en in 1995 wordt er een monument voor de slachtoffers onthuld.
