Location
673 to 704 of 970 results
-
Ewald, Eelkje en Durk Seepma
Ewald, Eelkje en Durk Seepma
-
Grutte Pier Brewery
Grutte Pier Brewery
-
Camperpark 'It Tún-Hûs'
Camperpark 'It Tún-Hûs'
-
it Dreamlân ecolodge
it Dreamlân ecolodge
Direct boekbaar
-
Carpe Diem Friesland
Carpe Diem Friesland
-
Waddeninzicht botenverhuur
Waddeninzicht botenverhuur
-
Sneekermeer - Potskar - Kijkheuvel met scherm
Sneekermeer - Potskar - Kijkheuvel met scherm
-
Het Paviljoen
Het Paviljoen
-
Grytmanshoeve
Grytmanshoeve
-
Veerpont Lauwersoog
Veerpont Lauwersoog
-
Stiens
Stiens
-
Beleefwad
Beleefwad
-
Mariakerk Buitenpost
Mariakerk Buitenpost
-
Goddeloze Tolhuis
Goddeloze Tolhuis
-
Schapenhouderij Klaaske de Groot
Schapenhouderij Klaaske de Groot
-
Restaurant It Posthûs
Restaurant It Posthûs
-
The liberation of Friesland
The liberation of Friesland
By 18 April, the whole province of Friesland had been liberated, except for the Wadden Islands. Compared to other provinces, there was little fighting in Friesland. Overall, the few thousand German troops who had been unable to escape from Friesland were defeated by the Canadians relatively quickly.
The commander of the Royal Canadian Dragoons, Lieutenant Colonel Landell, praised the actions of the resistance by stating that "Friesland liberated herself". While that may be a bit of an exaggeration, the actions of the Frisian resistance undoubtedly accelerated the liberation. And reduced the number of casualties on the Allied side.
At least 31 resistance fighters lost their lives in confrontations with German troops and their Dutch accomplices. At least eleven Canadians and one Frenchman were killed on the Allied side. Dozens of civilian victims were also killed in the fighting and shelling. The number of casualties on the German side is not known, but it is believed that the number ran into hundreds. With 320 destroyed and 4000 damaged homes and 80 destroyed bridges, Friesland was materially the least damaged province of the Netherlands.
Many German soldiers fled towards the western part of the country. The retreating German troops gathered mostly in Harlingen, Makkum and Lemmer. From there, they tried to get away by boat across the IJsselmeer or via the Afsluitdijk to North Holland. The Wadden Islands also became a refuge for collaborators and German soldiers. Here, liberation was longer in coming.
On the island of Terschelling, the last German troops were disarmed by a British artillery regiment on 29 May. Two days later, the British crossed from Terschelling to Vlieland, and the liberation of that island was also a fact. Ameland was liberated on 3 June.
Personnel from the infamous Scholtenhuis, the SD headquarters in Groningen, had entrenched themselves on Schiermonnikoog. After their departure on 31 May, there was a celebration on the island, in spite of the six hundred members of the occupying troops who still were there. Only on 11 June did the last German soldiers leave Schiermonnikoog, and then the whole province of Friesland was free.
Most Canadian units that had liberated Friesland continued the battle in Groningen and North Germany after 18 April. Their war ended on 8 May 1945, when the surrender of all German armed forces became effective.
-
Wetterkr8 Suptours
Wetterkr8 Suptours
-
Noorderbegraafplaats
Noorderbegraafplaats
Vijftien geallieerde vliegers en vijftien verzetsslachtoffers vinden hun laatste rustplaats op de Noorderbegraafplaats in Leeuwarden. Ook worden er tijdens de Tweede Wereldoorlog bijna 450 gesneuvelde Duitse militairen begraven. Hun stoffelijke resten worden in 1958 overgebracht naar de Duitse oorlogsbegraafplaats Ysselsteyn.
Kort na het begin van de bezetting wordt de Noorderbegraafplaats aan het Leeuwarder Schapendijkje in gebruik genomen als militair ereveld. De eerste teraardebestelling van Duitse oorlogsdoden vindt er op 9 augustus 1940 plaats. Bij de bevrijding liggen op het Ehrenfriedhof bijna 450 Duitse militairen, die in 1958 collectief worden overgebracht naar de Kriegsgräberstätte Ysselsteyn bij Venray.
Het aantal geallieerde militairen dat vanaf juli 1941 op de begraafplaats een laatste rustplaats krijgt is qua aantal veel geringer. Nu nog liggen dertien Engelsen en twee Nieuw-Zeelanders begraven onder een rij karakteristieke witte headstones op regel 23 van de 2e afdeling. Oorspronkelijk waren er meer geallieerde oorlogsgraven. Twee Amerikanen en een Canadees zijn na de bevrijding herbegraven op de erevelden in Margraten en Holten.
In alle nu nog aanwezige geallieerde oorlogsgraven zijn bemanningsleden van vliegtuigen begraven. Van hen zijn alleen David Kay Foster en Robert Stanley Ling in de gemeente Leeuwarden gesneuveld. Hun Mosquito jachtbommenwerper stort op 28 mei 1944 neer op het vliegveld na een beschieting door luchtafweergeschut. De overige vliegeniers komen om een andere reden op de Noorderbegraafplaats terecht. Albert Hayes, Len Townrow en Michael John Boyle worden alle drie zwaargewond overgebracht naar het Bonifatiusziekenhuis en sterven daar ondanks de goede zorgen van de Duitse medische staf.
Jarenlang onderzoek door de Stichting Missing Airmen Memorial Foundation (SMAMF) in samenwerking met de Bergingsdienst van de Koninklijke Luchtmacht achterhaalt de identiteit van de zes gesneuvelden in het eerste graf. Het gaat om de bemanning van Wellington R1397. Het vliegtuig stort op 25 juli 1941 bij Boazum neer na een luchtaanval op Emden en is het eerste toestel dat crasht op het Friese vasteland. In 2015 zijn in aanwezigheid van nabestaanden twee nieuwe grafstenen met de namen van de bemanning door een legerpredikant ingezegend. De oude, naamloze, steen is nog te bezichtigen in het Fries Verzetsmuseum.
Ook liggen er vijftien verzetsslachtoffers begraven op de Noorderbegraafplaats, op een speciaal daarvoor ingericht ereveld. Op de grafmonumenten staat de tekst:
‘Fallen yn ‘e striid tsjin ûnrjocht en slavernij - dat wy yn frede foar rjocht en frijdom weitsje’
‘Gevallen in de strijd tegen onrecht en slavernij, opdat wij in vrede voor recht en vrijheid waken.’
Het meest in het oog springend zijn de drie zij aan zij geplaatste monumenten van de broers Mark, Klaas en Hyltje Wierda, die op 11 april 1945, enkele dagen voor de bevrijding, werden gefusilleerd bij Dronrijp.
De oorlogsgraven op de Noorderbegraafplaats zijn geadopteerd door vijf scholen uit Leeuwarden, die elk jaar op 15 april een herdenking organiseren.
Ook achter de grafmonumenten voor de Joodse familie Suskind (graf 03/-/24 /04) gaat een tragisch oorlogsverhaal schuil. MTS-leraar Willy Süskind stapte samen met zijn vrouw en zoon uit het leven, één dag na de Duitse inval in Nederland.
Helemaal achter op de begraafplaats herinnert een bijzonder grafmonument eveneens aan een oorlogsdrama. Het beeld van een treurende vrouw is geplaatst op het graf van Johanna Wilhelmina te Winkel en haar zoontje Hans, beiden slachtoffer van afgedwaalde bommen op de Julianastraat in 1942 (graf 04/1b/10).
-
Old Town Hall in Dokkum
Old Town Hall in Dokkum
-
Zen aan Zee
Zen aan Zee
-
BinnenInn 2-6 persoons Appartementen
BinnenInn 2-6 persoons Appartementen
-
Hotel de ABDIJ Dokkum
Hotel de ABDIJ Dokkum
-
Stichting Wadloopcentrum Pieterburen
Stichting Wadloopcentrum Pieterburen
-
De Wydemar - Vogelkijkhut
De Wydemar - Vogelkijkhut
-
Oldeholtpade - Scheltingapolder - kijkheuvel
Oldeholtpade - Scheltingapolder - kijkheuvel
-
Het Raadsel van de Wadden
Het Raadsel van de Wadden
-
Alde Feanen - Grutte Krite - Vogelkijkhut
Alde Feanen - Grutte Krite - Vogelkijkhut
-
Headmaster Jakob Klok in the resistance
Headmaster Jakob Klok in the resistance
During the war, Jakob (Jaap) Klok ended up in the resistance in Dantumadeel, where he played an important role. At the time, he lived with his wife and four children in Akkerwoude, where he was headmaster of the school at Hearewei 13. He stayed there until 1947 and will always be remembered as "Headmaster Klok."
Jaap Klok was active socially and in politics as a member of the Dutch Social Democratic Labour Party (SDAP). When party meetings were banned by the German occupiers, Jaap imperceptibly became ever more involved in resistance activities. He passed on party information, distributed illegal newspapers, and looked for addresses for people in hiding. Jaap Klok joined the LO, the National Organisation for Aid to people in Hiding, and became the Akkerwoude village commander.
Although people did not know exactly what he did, it was known that he was in the resistance. Despite the fact that his name circulated among NSB members, he decided not to go into hiding, but instead tried to be even more careful and to sleep at home more often than not.
As the war drew to a close, Jaap became very busy. The Dutch government in exile was calling on railway workers to go on strike. The resistance arranged for the hiding. On 15 December 1944, a group of about sixty refugees from Arnhem arrived at his school. Jaap was indirectly involved in the evacuation committee, which was looking for addresses for the unfortunate Arnhem residents.
Shortly thereafter, he was warned at the schoolhouse that during a raid in Murmerwoude, explicit questions were asked about schoolmaster Klok. Jaap did not hesitate a second and quickly left the house. And not a moment too soon, as ten minutes after his departure the Germans were already on his doorstep. From that moment on, Jaap knew that he had to be very careful. He hardly ever slept at home anymore.
From January 1945 onwards, the situation became explosive. After the discovery of weapons on a farm in Aalsum, the Germans became fanatical. They relentlessly hunted down resistance fighters and used any means to make those who were caught talk. The name "Jaap Klok" was also mentioned during these interrogations. Sufficient reason to leave then and there, with his whole family. The children stayed with relatives. He and his wife went into hiding elsewhere.
During the last weeks of the war, Jaap was very busy. Much had to be organised and discussed within the resistance to expel the Germans and prepare for the arrival of the Canadians. Just before Dantumadeel was liberated, the inhabitants were already beside themselves with joy. They raised the flag and took to the streets en masse to celebrate. Because of his resistance work, Jaap knew exactly what the situation was with regard to the liberation. He climbed onto the balcony of the town hall and addressed the people. After all, the danger had not yet passed. Even when that was the case shortly thereafter, he ensured that peace was maintained among the population of Dantumadeel and thus prevented the molestation of a number of NSB members.
After the war, he held many administrative positions in the province of Friesland. In 1984, Jaap Klok died at the age of 91. Fifteen years later, a statue of him was erected in Akkerwoude, which was then called Damwoude, as a tribute.
From the book "De oorlog een gezicht geven" (deel 6) – Dantumadeel in de periode '40 - '45 by Yvonne te Nijenhuis and Reinder H. Postma
-
Lunchroom De Koffiepot
Lunchroom De Koffiepot
-
Rinsma State Country House and Estate
Rinsma State Country House and Estate
-
Kerk Augsbuurt
Kerk Augsbuurt
