Location
257 to 288 of 1001 results
-
Sint-Maartenkerk Hallum
Sint-Maartenkerk Hallum
-
Muze kunstwerk Oentsjerk
Muze kunstwerk Oentsjerk
-
Noarderleech Visitor Centre
Noarderleech Visitor Centre
-
Twijzelermieden - Ald Dyk- vogelkijkhut
Twijzelermieden - Ald Dyk- vogelkijkhut
-
Hervormde Kerk Wierum
Hervormde Kerk Wierum
-
Fierljepferiening Winsum
Fierljepferiening Winsum
-
Eetcafé De Kalkman
Eetcafé De Kalkman
-
The liberation of Leeuwarden
The liberation of Leeuwarden
On 11 April 1945, it became clear that German resistance in the north of the Netherlands was limited. On 12 April, the Allies seized this opportunity to advance on Friesland as quickly as possible. One of the main goals was to liberate Leeuwarden. The 9th Canadian Infantry Brigade was designated for this purpose. But things would turn out differently.
On 12 April, the Royal Canadian Dragoons entered Friesland at Noordwolde. They were to conduct reconnaissance with their armoured vehicles and reach the Wadden Sea as quickly as possible. As a result, the German troops in Friesland and Groningen would be separated.
On the night of 14 to 15 April, three Squadrons of the Dragoons were at Suameer. Burgum could not be reached earlier that day, because the bridge at Burgummerdam had been blown up by the Germans.
Meanwhile, all sorts of things were happening in nearby Leeuwarden. On 12 April, the airfield had been blown up by the Germans. And they left the city on 14 April. Leeuwarden would not be defended. The Burgerweeshuis (Civil Orphanage) that had housed several German agencies was set on fire. An attempt to blow up the telephone exchange failed due to an ingenious intervention by the resistance. In the early morning of 15 April, the resistance also took to the streets en masse to occupy important points and to capture Germans who had remained behind.
The Dragoons in Suameer were in contact with the resistance in Leeuwarden. Due to various reports, it was unclear whether there was now heavy fighting in Leeuwarden or whether the Germans had left the city completely. Because the Germans had blown up important bridges on the route from Heerenveen to Leeuwarden, the infantry could not quickly provide assistance.
So, the Dragoons went to take a look for themselves. Initially, a patrol of four vehicles was sent via the Groningerstraatweg into the city around half past eleven. One of the Canadians in those vehicles recorded the following:
"As we entered the city, passing through the concrete barrier by the narrow passageway left for normal traffic, we were met by an almost hysterical patrol of Resistance men [...] In a few moments the news of our arrival had spread through the city, and we were given a fantastic welcome as we rolled slowly forward into the centre of town."A resident of Leeuwarden recalled:
"We lived close to the Groningerstraatweg, where our liberators passed. Many hundreds of us stood there, all happy spectators. All of a sudden, two ladies from the row flung themselves forward and threw their arms around the Canadians' necks, saying: "Oh darlings, you’re here at last!"After the patrol determined that the coast was clear, the entire C Squadron, a detachment of the Royal Canadian Engineers and Regimental Headquarters of Lieutenant-Colonel Landell followed. Leeuwarden had been liberated. After this, thousands took to the streets. One of the Canadians wrote:
"We halted, and were immediately surrounded by laughing, yelling mobs of people, bringing flowers to give to us, and cheering every move. The Resistance men were everywhere, doing their best to keep the people within bounds and off the cars, but their efforts were hardly necessary. I never saw a more satisfying gathering in my life."Leeuwarden had been liberated by the Dragoons through unexpected circumstances. On the night of 15 to 16 April, Canadian infantry moved into the city.
-
-
Waddenhop
Waddenhop
-
De Waard van Napels
De Waard van Napels
-
De Ferbining
De Ferbining
-
Alles ûnder ien dak supermarkt en informatiepunt
Alles ûnder ien dak supermarkt en informatiepunt
-
Avontuurlijk Wadlopen
Avontuurlijk Wadlopen
-
Elfstedentocht beeld Aukje in Sneek
Elfstedentocht beeld Aukje in Sneek
-
Camping 't Heidestek
Camping 't Heidestek
-
Chaletpark de Lits
Chaletpark de Lits
-
Sint-Agathakerk Oudega
Sint-Agathakerk Oudega
-
Wite en Swarte Brekken - Uitkijktoren
Wite en Swarte Brekken - Uitkijktoren
-
Visitor's Center 'Terp Hegebeintum'
Visitor's Center 'Terp Hegebeintum'
-
KB Food & Drinks
KB Food & Drinks
-
TIP Toko Toeristen Informatie Post Eastermar (zomermaanden)
TIP Toko Toeristen Informatie Post Eastermar (zomermaanden)
-
It Noarderleech - Noard Fryslan Butendyks
It Noarderleech - Noard Fryslan Butendyks
-
Stiens
Stiens
-
Makkum - Zuidwaard
Makkum - Zuidwaard
-
Nature- and culture Park Vijversburg
Nature- and culture Park Vijversburg
-
Petgaten
Petgaten
-
Noorderbegraafplaats
Noorderbegraafplaats
Vijftien geallieerde vliegers en vijftien verzetsslachtoffers vinden hun laatste rustplaats op de Noorderbegraafplaats in Leeuwarden. Ook worden er tijdens de Tweede Wereldoorlog bijna 450 gesneuvelde Duitse militairen begraven. Hun stoffelijke resten worden in 1958 overgebracht naar de Duitse oorlogsbegraafplaats Ysselsteyn.
Kort na het begin van de bezetting wordt de Noorderbegraafplaats aan het Leeuwarder Schapendijkje in gebruik genomen als militair ereveld. De eerste teraardebestelling van Duitse oorlogsdoden vindt er op 9 augustus 1940 plaats. Bij de bevrijding liggen op het Ehrenfriedhof bijna 450 Duitse militairen, die in 1958 collectief worden overgebracht naar de Kriegsgräberstätte Ysselsteyn bij Venray.
Het aantal geallieerde militairen dat vanaf juli 1941 op de begraafplaats een laatste rustplaats krijgt is qua aantal veel geringer. Nu nog liggen dertien Engelsen en twee Nieuw-Zeelanders begraven onder een rij karakteristieke witte headstones op regel 23 van de 2e afdeling. Oorspronkelijk waren er meer geallieerde oorlogsgraven. Twee Amerikanen en een Canadees zijn na de bevrijding herbegraven op de erevelden in Margraten en Holten.
In alle nu nog aanwezige geallieerde oorlogsgraven zijn bemanningsleden van vliegtuigen begraven. Van hen zijn alleen David Kay Foster en Robert Stanley Ling in de gemeente Leeuwarden gesneuveld. Hun Mosquito jachtbommenwerper stort op 28 mei 1944 neer op het vliegveld na een beschieting door luchtafweergeschut. De overige vliegeniers komen om een andere reden op de Noorderbegraafplaats terecht. Albert Hayes, Len Townrow en Michael John Boyle worden alle drie zwaargewond overgebracht naar het Bonifatiusziekenhuis en sterven daar ondanks de goede zorgen van de Duitse medische staf.
Jarenlang onderzoek door de Stichting Missing Airmen Memorial Foundation (SMAMF) in samenwerking met de Bergingsdienst van de Koninklijke Luchtmacht achterhaalt de identiteit van de zes gesneuvelden in het eerste graf. Het gaat om de bemanning van Wellington R1397. Het vliegtuig stort op 25 juli 1941 bij Boazum neer na een luchtaanval op Emden en is het eerste toestel dat crasht op het Friese vasteland. In 2015 zijn in aanwezigheid van nabestaanden twee nieuwe grafstenen met de namen van de bemanning door een legerpredikant ingezegend. De oude, naamloze, steen is nog te bezichtigen in het Fries Verzetsmuseum.
Ook liggen er vijftien verzetsslachtoffers begraven op de Noorderbegraafplaats, op een speciaal daarvoor ingericht ereveld. Op de grafmonumenten staat de tekst:
‘Fallen yn ‘e striid tsjin ûnrjocht en slavernij - dat wy yn frede foar rjocht en frijdom weitsje’
‘Gevallen in de strijd tegen onrecht en slavernij, opdat wij in vrede voor recht en vrijheid waken.’
Het meest in het oog springend zijn de drie zij aan zij geplaatste monumenten van de broers Mark, Klaas en Hyltje Wierda, die op 11 april 1945, enkele dagen voor de bevrijding, werden gefusilleerd bij Dronrijp.
De oorlogsgraven op de Noorderbegraafplaats zijn geadopteerd door vijf scholen uit Leeuwarden, die elk jaar op 15 april een herdenking organiseren.
Ook achter de grafmonumenten voor de Joodse familie Suskind (graf 03/-/24 /04) gaat een tragisch oorlogsverhaal schuil. MTS-leraar Willy Süskind stapte samen met zijn vrouw en zoon uit het leven, één dag na de Duitse inval in Nederland.
Helemaal achter op de begraafplaats herinnert een bijzonder grafmonument eveneens aan een oorlogsdrama. Het beeld van een treurende vrouw is geplaatst op het graf van Johanna Wilhelmina te Winkel en haar zoontje Hans, beiden slachtoffer van afgedwaalde bommen op de Julianastraat in 1942 (graf 04/1b/10).
-
-
Motorcamping 't Witveen
Motorcamping 't Witveen
-
De Leijen Nature Reserve
De Leijen Nature Reserve
-
De sluis van Ouwe Syl
De sluis van Ouwe Syl
(beluister hier het audioverhaal)
Waar anders dan hier spreek je af met dorpsgenoten? Op de 'pyp' natuurlijk: de brug over de zijl, de sluis. De sluis is het natuurlijke middelpunt van Oudebildtzijl. Het dorp dankt zijn ontstaan én naam aan de sluis. In het Bildtse dialect dat hier gesproken wordt: Ouwe Syl.
De sluis – van hout - wordt in 1507 in de pas aangelegde vijftien kilometer lange dijk getimmerd en is onderdeel van een grootschalige inpoldering. 'Skep foor skep' veroveren arbeiders hier land op zee, de vroegere monding van de Middelzee om precies te zijn. De sluis, op de plek waar de Oude Rij in zee stroomt, zorgt voor afwatering van de vruchtbare polder. Schepen kunnen via de schutsluis naar de Waddenzee en terug landinwaarts. Aanleggen kan bij de kolk, een klein haventje achter het café.
Een eeuw later, rond 1600 is alweer land aangeslibd en komt er een nieuwe afwateringssluis twee kilometer noordwaarts: de Nije Syl (de nieuwe zijl, sluis), waar ook een gehucht ontstaat. Het dorp met de oude sluis verandert dan van Bildtsyl naar Ouwe-Syl.
Toch is de sluis van het oude Bildt nog steeds onderdeel van de waterkering. De dijk functioneert namelijk nog als slaperdijk, een reservedijk dus. De eikenhouten deuren die je in de sluis ziet hangen kúnnen het water tegenhouden. Ze zijn in 2006 geplaatst omdat de oorspronkelijke deuren waren verdwenen. Tot die tijd lagen er tientallen balken achter het café, die in geval van nood in de sluis geschoven konden worden.
De Sylsters zullen tegenwoordig niet wakker liggen van hoog water. Een paar eeuwen geleden was dat wel anders. Als er tijdens Kerst 1717 een stormvloed over de kust raast bijvoorbeeld. Het zoute zeewater dreigt de polders in te stromen en de sluis begeeft het bijna. De heldhaftige timmerman Krelis Anne laat de Sylsters als de wiedeweerga een huis afbreken en het puin in de sluis storten. Het dorp is gered, net als het achterland. Iemand die goed bevelen uit kan delen staat hier op 'e Syl nog altijd bekend als iemand die 'ken kommendere als Baas Krelis.'
Ingesproken door:
Als architect leeft Alex van de Beld tussen twee werelden; de wereld van het landschap en de natuur, met daarnaast de wereld van de kunst en de cultuur. Alex werkt al zijn hele leven om die werelden te verbinden. Dat is volgens hem nu meer dan ooit nodig, willen we een nieuwe toekomst ontwerpen.Alex leerde Joop Mulder in de aanloop naar 2018 kennen. “Joop was iemand die verschillende culturen bij elkaar bracht, zoals een sluis water met elkaar verbindt. Dat is meer en meer nodig om een inspirerende leefomgeving te maken waarin iedereen zijn plek vindt. Daarom zullen we Joop Mulder missen. Maar we gaan met zijn mentaliteit, creativiteit en zijn sense of place aan de slag voor het landschap van de toekomst.”
Dit verhaal is onderdeel van de route Gemalen Verhalen van Sense of Place
-
-
Waddenhuisverhuur Wad'n Festijn
Waddenhuisverhuur Wad'n Festijn
-
Papegaaienbuurt Drachten
Papegaaienbuurt Drachten
