Neem alvast een kijkje
De Binnenhaven, hier lag tot 1969 de vissersvloot.
De ligging van Zoutkamp is strategisch te noemen omdat het zich aan de mond bevindt van de belangrijkste verbinding naar de stad Groningen. In eerste instantie vestigden zich hier rond de 80-jarige oorlog soldaten. Later kwamen er vissers bij. Een eerste ontwikkeling van een soort van haventje vond toen plaats. Omdat men tot in de Stad Groningen veel hinder ondervond van eb en vloed werd besloten een eind te maken aan deze situatie. De open verbinding met de Lauwerszee was met in gebruik name van de sluis verbroken. Zoutkamp kreeg een binnen- en een buitenhaven.
Tijdens de grote economische bloeiperiode van 1918 tot 1930 verschenen de eerste stoomtrawlers. Met deze trawlers kon worden gevist op de Noordzee en hadden een bemanning van ongeveer 7 personen. Tussen 1923 en 1930 waren zo’n 15 stuks in de vaart gebracht.
Voor de visserij in de Lauwerszee en de Waddenzee stonden ongeveer 60 vissersschepen geregistreerd. Dit waren meestal open boten met een bemanning van 1 à 2 personen. Deze schepen werden in die tijd ook wat moderner omdat ze werden uitgerust met een motor. De vloot bestond in de jaren 60 uit 35 schepen die goed uitgerust waren voor de garnalenvangst.
Met Pinksteren en bijzondere evenementen komt de huidige vloot terug in de thuishaven wat een prachtig schouwspel geeft. Nu is de binnenhaven een recreatiehaven waar het in het voorjaar en zomer heerlijk toeven is.
Kijk voor meer info over de ontwikkeling van Zoutkamp op www.zoutkamp.net
-
Gedicht: Underwrâld | Elske Kampen
Gedicht: Underwrâld | Elske Kampen
Bekijk hier het gedicht in gebarentaal (NGT)
ÛNDERWRÂLD
moarn draach ik de bernespultsjes,
sjuery foar fersierde weinen, bûn fan jonge
feinten, de man dy’t stroffelet oer de grins
tusken dronken nacht en matinee
de band mei jierren-80-hits, froulju dy’t
as frije fammen út it sicht fan manlju dûnsje
oant stilte ûnferwacht nei middernacht
wreed de betsjoening brekt
ik dimp it roppen, razen, garje glês en
flessen, draach it doarpsfeest trije dagen oant
fantoomfoarm kantich giel neitiid oantsjut
wêr’t op myn fjild de tinte stie
krekt dan wit ik yn my in stille wrâld as
skielk mei kâlde hân winter boppe my it wetter
huverjend ta stilstân set, in souderflier fan
iis oer my hinne leit
fan grien nei brún myn gers rustkje mei yn
rêst, myn oerflak wurdt ta ûnderwrâld, ik my
ta sliepen lis en mins en feest ferjit, troch
myn dream it lûd fan izers sjit
