Holwerd (Holwert)
Holwerd
Holwerd is een klein dorp in de gemeente Noardeast-Fryslân dat vooral bekendheid geniet vanwege haar functie als vertrekpunt van de veerboot naar Ameland en de plek van waaruit vele wadlooptochten starten.
Neem alvast een kijkje
Holwerd heet in het Fries Holwert met een -t op het eind. Het dorp ligt ten noordwesten van Dokkum, bijna tegen de Waddenzee aan.
Het is een klein dorp in de gemeente Noardeast-Fryslân dat vooral bekendheid geniet vanwege haar functie als vertrekpunt van de veerboot naar Ameland. Ook worden er vele wadlooptochten naar het eiland gelopen vanaf Holwerd.
Het dorp is nu bezig met een nieuw project om zelf ook meer te kunnen profiteren van haar ligging aan de Waddenzee: Holwerd aan Zee. Doel is om de Holwerter Feart door te trekken naar de zoute zee. Op de plek waar vijftig jaar geleden de Waddenzee werd ingepolderd, willen de Holwerders nu weer richting de zee bewegen, zodat de natuurlijke dynamiek tussen mens en natuur, water en land, oud en nieuw meer ruimte krijgt. Maar dat is technisch en financieel gezien nog wel een uitdaging, dus wordt vervolgd!
Holwerd heeft dus een lange pier met veerhaven, een kerk met een bijzonder verhaal, een aantal leuke logementen en vakantieshuisjes, een enorm beeld op de dijk van twee dames die wachten op hoog water en een mooi kweldergebied.
De Holwerterpolder is deel van het grootste overgebleven kweldergebied van Europa: Noard-Fryslân Bûtendyks waar vele vogels fourageren. Vanuit vogelkijkhut 'Kees Weverswadpost' kun je ze mooi observeren zonder ze te storen.
-
Gedicht: Underwrâld | Elske Kampen
Gedicht: Underwrâld | Elske Kampen
Bekijk hier het gedicht in gebarentaal (NGT)
ÛNDERWRÂLD
moarn draach ik de bernespultsjes,
sjuery foar fersierde weinen, bûn fan jonge
feinten, de man dy’t stroffelet oer de grins
tusken dronken nacht en matinee
de band mei jierren-80-hits, froulju dy’t
as frije fammen út it sicht fan manlju dûnsje
oant stilte ûnferwacht nei middernacht
wreed de betsjoening brekt
ik dimp it roppen, razen, garje glês en
flessen, draach it doarpsfeest trije dagen oant
fantoomfoarm kantich giel neitiid oantsjut
wêr’t op myn fjild de tinte stie
krekt dan wit ik yn my in stille wrâld as
skielk mei kâlde hân winter boppe my it wetter
huverjend ta stilstân set, in souderflier fan
iis oer my hinne leit
fan grien nei brún myn gers rustkje mei yn
rêst, myn oerflak wurdt ta ûnderwrâld, ik my
ta sliepen lis en mins en feest ferjit, troch
myn dream it lûd fan izers sjit
