Sint Vituskerk Wetsens
WETSENS
Wetsens was ooit de grootste terp van Fryslân, maar er is sinds 1892 nog maar een klein gedeelte van over. De opgang naar de kerk is door de afgravingen vrij steil geworden.
Neem alvast een kijkje
Nog voorbij Dokkum, bijna aan de Waddenkust ligt het terpdorp Wetsens met in het midden de Sint Vituskerk. Door de afzijdige ligging van de verbindingsweg van Dokkum naar Metslawier is dit dorpje mooi gaaf gebleven.
Ooit was deze terp de grootste van Fryslân, maar er is sinds 1892 nog maar een klein gedeelte van over. Op de afgegraven grond kwam een boerderij te staan. De opgang naar de kerk is door de afgravingen vrij steil geworden. Ondanks alle veranderingen door de eeuwen heen, vormt het dorpje Wetsens een idyllisch plaatje.
De kleine kerk is in de 12de eeuw gebouwd van tufsteen. In 1842 is de zadeldaktoren ingestort en is deze vervangen door een driezijdig dak met een aparte (aan de kerk hangende) klokkenstoel.
Deze kerk is sinds 2016 in eigendom van de Stichting Alde Fryske Tsjerken en wordt beheerd door een plaatselijke commissie van vrijwilligers. De commissie organiseert leuke activiteiten als wandelingen en concerten, kijk op de website van de kerk voor een overzicht van de activiteiten. Ook wordt de kerk verhuurd voor rouwen en trouwen.
Meer weten over de kerk? Klik dan hier
-
Gedicht: Underwrâld | Elske Kampen
Gedicht: Underwrâld | Elske Kampen
Bekijk hier het gedicht in gebarentaal (NGT)
ÛNDERWRÂLD
moarn draach ik de bernespultsjes,
sjuery foar fersierde weinen, bûn fan jonge
feinten, de man dy’t stroffelet oer de grins
tusken dronken nacht en matinee
de band mei jierren-80-hits, froulju dy’t
as frije fammen út it sicht fan manlju dûnsje
oant stilte ûnferwacht nei middernacht
wreed de betsjoening brekt
ik dimp it roppen, razen, garje glês en
flessen, draach it doarpsfeest trije dagen oant
fantoomfoarm kantich giel neitiid oantsjut
wêr’t op myn fjild de tinte stie
krekt dan wit ik yn my in stille wrâld as
skielk mei kâlde hân winter boppe my it wetter
huverjend ta stilstân set, in souderflier fan
iis oer my hinne leit
fan grien nei brún myn gers rustkje mei yn
rêst, myn oerflak wurdt ta ûnderwrâld, ik my
ta sliepen lis en mins en feest ferjit, troch
myn dream it lûd fan izers sjit
